Nakaupo ako lumalamon sila,

masasaya itong aking mga kaibigan.

Abot kamay nila ang bunga ng puno

dahil balikat ko ang ginawang tuntungan.

Habang namimitas lalong natatakam,

sila ay para bang wala ng kabusugan

kahit alam nilang mayrong mga langgam

at ang aking paa ang siyang inu-upakan.

Nais ko ng magpahinga,

marami na kong nagawa at natulungan

Akoy labis na nag-aalala,

baka ang puno ay tuluyan ng maubusan ng bunga.

Nakaupo ako nagbabantay sila,

ang mga aso koy laging maa-asahan.

Hindi ko lang alam ang binabantayan,

ito bang puno o itong aking upuan.

Itali ko kaya sa bahay ng langgam,

maglilingkod ba o maghahari-harian.

Masasagot lamang ang malaking tanong

kapag ako ay nawala na ng tuluyan.

Nais ko ng magpahinga,

marami na kong nagawa at natulungan

Akoy labis na nag-aalala,

baka itong mga aso ay maulol at magwala

Nakaupo ako naiinggit sila,

silang nais na pumalit sa aking upuan

Ayokong tumayo sa upuang ito

kahit itoy sinusurot at ina-anay.

Ang upuang ito ay para sa bantay

ng punong ang ibinubungay kayamanan.

Nangangamba ako kung uupo sila

baka ang puno ay lalong mapabayaan.

Nais ko ng magpahinga,

marami na kong nagawa at natulungan

Akoy labis na nag-aalala,

marami ang magtutulakan makuha lang ang aking upu